Fiel van der Veen (Nijmegen 1945)

zaait verwarring en dat doet hij door fotografisch nauwkeurig en tot in de perfecte details een min of meer traditionele, waarachtige wereld te scheppen, die niet waar blijkt te zijn. Wie Van der Veen heeft leren kennen als illustrator van jeugd- en geschiedenisboeken kent het effect. Je gelooft de kunstenaar door zijn naturalistische stijl van tekenen en daarmee sta je al op het verkeerde been. Wanneer Van der Veens strijdlustige Romeinen en zijn heetgebakerde Galliërs elkaar in een geschiedenisboek de hersens inslaan, is daarop vanuit historisch oogpunt niets aan te merken. Alle wetenschappelijk te herleiden details kloppen: van de twaalfkoppige adelaar op het schild, tot aan het kleinste stiksel op de roodwit geblokte wambuis. Maar kijk eens naar de illustratie die hij maakte voor een kinderboek van Simone Schell Nog eventjes lekker niet slapen. Op de voorgrond: drie spelende honden in een bos. Zie hoe prettig ongecompliceerd het leven is, kwispelt de illustrator. Maar de voorlezer en de kleine dreumes die zich lieten geruststellen, zien tot hun verbijstering op de achtergrond van het ongedwongen tafereel de Titanic vergaan. In Van der Veens eigen woorden heet dit: “Laat ik er eens een rampje tegenaan gooien.” Een ramp uit een andere eeuw, want tijd is – volgens de kunstenaar – niet lineair maar cyclisch. De dingen keren terug.